26, సెప్టెంబర్ 2016, సోమవారం

కెరటాలకు తల వంచితె తరగదు త్రోవ

మనం ప్రతిరోజూ ఎన్నో మంచిపనులు చేయాలని అనుకుంటూ ఉంటాం. కానీ అవి చేసే సమయం వచ్చేసరికి మాత్రం వేరే వ్యాపకాలలో పడి వాయిదా వేసేస్తూ ఉంటాం. పిల్లలు ఏడుస్తున్నారనో, టీవీలో మంచి సినిమా వస్తోందనో, రాత్రి సరిగ్గా నిద్రపోలేదనో ఇలా ఏదో ఒక వంక వెతుక్కుంటూ ఉంటాం.

వెనకటికి ఒకడు యిలాగే పర్వదినాన సముద్ర స్నానం చేద్దామని వెళ్ళాడుట. తీరా అక్కడిదాకా వెళ్ళేసరికి ఒక పెద్ద కెరటం ఎదురైంది. అమ్మో! ఇది పోయాక దిగుదాం అనుకున్నాడు. అది పోతే ఇంకో చిన్న కెరటం. ఇది చిన్నదే కదా, దీనిని కూడా పోనీ అనుకున్నాడు. అలా ఎంతసేపు కూర్చుంటే మటుకు సముద్రంలో కెరటాలు ఆగుతాయా? వీడు స్నానం చేయగలుగుతాడా?
మన సంసారంలో కూడా యిలా ఒకదాని తరువాత ఒకటి అడ్డంకులు వస్తూనే ఉంటాయి. కానీ మనం చేరుకోవలసిన అంతిమ గమ్యాన్ని ఎల్లప్పుడూ దృష్టిలో ఉంచుకొని మన ఆథ్యాత్మిక సాథనను పట్టుదలతో కొనసాగించాలి. అప్పుడే, ఈ జన్మలో కాకుంటే మరికొన్ని జన్మలకైనా మోక్షపథాన్ని అందుకోగలుగుతాం.

ఈ కెరటాల గురించి మాగురుదేవులు ఒక కిటుకు చెప్పేవారు. ఏదైనా పెద్ద కెరటం వచ్చినప్పుడు దానినుంచి తప్పించుకోవటానికి రెండు ఉపాయాలు - ఒకటి పూర్తిగా నీళ్ళలోకి వంగిపోవడం. యిలా చేస్తే కెరటం మన పైనుంచి వెళ్ళిపోతుంది. రెండోది కెరటంతోపాటుగా మనం కూడా అంత ఎత్తుకి లేవడం. అప్పుడది మన క్రిందనుంచి వెళ్ళిపోతుంది. ఈ రెండూ చేయకుండా అలాగే మొండిగా నుంచుంటే ఆ కెరటం మనను పడదోసి లోపలకు లాక్కుపోతుంది.
ఇందులో మొదటిది భక్తిమార్గం - భగవంతునికి సర్వసమర్పణ చేసి అంతా నీదే భారమని వంగి ఉండటం. ఇక రెండవది జ్ఞానమార్గం. ఈ కష్టసుఖాల అశాశ్వతత్వాన్ని గుర్తెరిగి వాటికి అతీతంగా మెలగగలగటం.

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి